Back in town
Blijf op de hoogte en volg Marlene & Leanne
24 Februari 2015 | Suriname, Paramaribo
Dag lieve lezers,
Zo dan, dat waren 11 dagen in Nickerie. En we moeten eerlijk blijven, het was lang niet altijd zo'n feestje om daar te zijn. We hebben geen zin om hier een heel negatief verslag over te schrijven, maar om 11 dagen te moeten overleven zonder gas, soms geen water en elektriciteit wat alleen nog aan de rechterkant van het huis werkte, waardoor we in de keuken, wc, douche en gang geen licht hadden. Dat was soms best spannend aangezien er veel verschillende huisdiertjes rond liepen Het was overleven in een huis, een huis wat we eerst schimmelvrij moesten maken voordat het leefbaar was.
Er waren dagen dat we negatief waren, wat ook mede mogelijk werd gemaakt door het niet kunnen slapen op de slechte bedden en de migraine aanvallen van Marlene. Maar gelukkig hebben we er ons doorheen geslagen! We hebben het tòch gered met z'n 3e! En daar zijn we best wel een beetje trots op!
Het punt is dat weg gewoon teleurgesteld zijn in onze directeur. Deze beste man komt zijn afspraken niet na, en laat ons het maar allemaal zelf uitzoeken.
Maarrr gelukkig hebben we ook goed nieuws! We werden hier ondanks alles wèl heel hartelijk ontvangen door de receptioniste en de hoofdzuster. We kregen zelfs een werkrooster en er werd duidelijk verteld wat er van ons verwacht werd. Gek dat dat in Paramaribo soms heel anders is.
Onze 1e werkdag gingen we met 1 van de zusters mee, een Hindoestaanse vrouw. Wij zouden de zorg van haar overnemen, omdat zij geopereerd zou worden aan haar keelamandelen. Na het werk moesten we met z'n 3e kennis komen maken met haar gezin. We kregen van alles te eten en we moesten natuurlijk Parbo bier drinken! Super leuk en gezellig! 'Niet schamen, want dan krijg je honger!'
De volgende dag zijn we samen met hen nar de bananenfabriek geweest. Hier werkt haar man. Het was erg leuk en interessant om hier een kijkje te nemen. Daarna moesten we nog meer familieleden ontmoeten waarbij we ook werden volgestopt met lekkers. Daarna zijn we vertrokken naar de dijk, waar we hebben gekeken naar de zonsondergang!
De dagen er na hebben we de zorg overgenomen van deze zuster, hierbij gingen er 2 van ons op de fiets naar verschillende cliënten en de ander ging met een zuster mee achterop de scooter. De zorg was hier eigenlijk niet heel schokkend, maar veel dingen zijn beter geregeld dan in Paramaribo.
Zaterdag was de laatste dag in Nickerie, we hadden een trip naar BigiPan geregeld. Dit is een onwijs mooi natuurreservaat. Samen met een stoere gids gingen we de rivier op. Aangekomen bij de dijk moesten we een 'overhaal' op. De boot gaf flink gas waardoor we op een soort van rails terecht kwamen. Daarna moesten we vlug de boot uit en helpen met duwen! We hebben keihard gelachen en gegild, wat een avontuur weer!
Toen we verder gingen met varen kwamen we de prachtige natuur in! Wauw, het was ontzettend mooi! We werden helemaal rustig in dat bootje! En ondanks de harde regen bleef het adembenemend! Na de rondleiding over het water, waarbij we veel verschillende vogelsoorten hebben gespot, gingen we naar 1 van de huisjes op het water.
Hier waren verschillende mensen waar we gezellig roti mee gingen eten, kei lekker! En we hebben verse krab op! Gewoon met je tanden doorbijten! BAM! Zo hoort het!
Om 13:00 gingen we ongeveer weer terug met de boot. Gelukkig hadden we kunnen regelen dat we met een taxi 's middags al terug konden naar Paramaribo. Nu we terugkijken op dit avontuur is het een mooie ervaring geweest en zijn we toch blij dat we hier naar toe zijn gegaan..
Om 21:00 uur zaterdagavond zijn we aangekomen en hebben we heerlijk warme broodjes gegeten met échte Ottolandse kaaas! We waren door het dolle heen dat we weer thuis waren! Zelfs alle buren waren blij dat we weer terug waren! En ons buurmeisje is geboren! Wat een schatje!
En nu?! We zijn weer thuis en dat betekent dat we deze week weer aan de slag kunnen gaan met het gezin waar we ons voor willen inzetten. We hebben gister een gesprek gehad met de zusters en de moeder van de jongetjes, en ze vinden het fijn dat we gaan helpen! Eerst laten we een arts langs komen, want dat is voor nu het belangrijkst!
En we gaan weer lekker aan de slag bij stichting Stigesu. Kortom, even weer nieuwe energie opdoen voordat we naar het laatste district gaan: Coronie.
De tijd vliegt, nog maar 37 dagen in Suriname...
Liefs vanuit SU.
Ps: Vergeet niet te kijken naar de leuke foto's!
Zo dan, dat waren 11 dagen in Nickerie. En we moeten eerlijk blijven, het was lang niet altijd zo'n feestje om daar te zijn. We hebben geen zin om hier een heel negatief verslag over te schrijven, maar om 11 dagen te moeten overleven zonder gas, soms geen water en elektriciteit wat alleen nog aan de rechterkant van het huis werkte, waardoor we in de keuken, wc, douche en gang geen licht hadden. Dat was soms best spannend aangezien er veel verschillende huisdiertjes rond liepen Het was overleven in een huis, een huis wat we eerst schimmelvrij moesten maken voordat het leefbaar was.
Er waren dagen dat we negatief waren, wat ook mede mogelijk werd gemaakt door het niet kunnen slapen op de slechte bedden en de migraine aanvallen van Marlene. Maar gelukkig hebben we er ons doorheen geslagen! We hebben het tòch gered met z'n 3e! En daar zijn we best wel een beetje trots op!
Het punt is dat weg gewoon teleurgesteld zijn in onze directeur. Deze beste man komt zijn afspraken niet na, en laat ons het maar allemaal zelf uitzoeken.
Maarrr gelukkig hebben we ook goed nieuws! We werden hier ondanks alles wèl heel hartelijk ontvangen door de receptioniste en de hoofdzuster. We kregen zelfs een werkrooster en er werd duidelijk verteld wat er van ons verwacht werd. Gek dat dat in Paramaribo soms heel anders is.
Onze 1e werkdag gingen we met 1 van de zusters mee, een Hindoestaanse vrouw. Wij zouden de zorg van haar overnemen, omdat zij geopereerd zou worden aan haar keelamandelen. Na het werk moesten we met z'n 3e kennis komen maken met haar gezin. We kregen van alles te eten en we moesten natuurlijk Parbo bier drinken! Super leuk en gezellig! 'Niet schamen, want dan krijg je honger!'
De volgende dag zijn we samen met hen nar de bananenfabriek geweest. Hier werkt haar man. Het was erg leuk en interessant om hier een kijkje te nemen. Daarna moesten we nog meer familieleden ontmoeten waarbij we ook werden volgestopt met lekkers. Daarna zijn we vertrokken naar de dijk, waar we hebben gekeken naar de zonsondergang!
De dagen er na hebben we de zorg overgenomen van deze zuster, hierbij gingen er 2 van ons op de fiets naar verschillende cliënten en de ander ging met een zuster mee achterop de scooter. De zorg was hier eigenlijk niet heel schokkend, maar veel dingen zijn beter geregeld dan in Paramaribo.
Zaterdag was de laatste dag in Nickerie, we hadden een trip naar BigiPan geregeld. Dit is een onwijs mooi natuurreservaat. Samen met een stoere gids gingen we de rivier op. Aangekomen bij de dijk moesten we een 'overhaal' op. De boot gaf flink gas waardoor we op een soort van rails terecht kwamen. Daarna moesten we vlug de boot uit en helpen met duwen! We hebben keihard gelachen en gegild, wat een avontuur weer!
Toen we verder gingen met varen kwamen we de prachtige natuur in! Wauw, het was ontzettend mooi! We werden helemaal rustig in dat bootje! En ondanks de harde regen bleef het adembenemend! Na de rondleiding over het water, waarbij we veel verschillende vogelsoorten hebben gespot, gingen we naar 1 van de huisjes op het water.
Hier waren verschillende mensen waar we gezellig roti mee gingen eten, kei lekker! En we hebben verse krab op! Gewoon met je tanden doorbijten! BAM! Zo hoort het!
Om 13:00 gingen we ongeveer weer terug met de boot. Gelukkig hadden we kunnen regelen dat we met een taxi 's middags al terug konden naar Paramaribo. Nu we terugkijken op dit avontuur is het een mooie ervaring geweest en zijn we toch blij dat we hier naar toe zijn gegaan..
Om 21:00 uur zaterdagavond zijn we aangekomen en hebben we heerlijk warme broodjes gegeten met échte Ottolandse kaaas! We waren door het dolle heen dat we weer thuis waren! Zelfs alle buren waren blij dat we weer terug waren! En ons buurmeisje is geboren! Wat een schatje!
En nu?! We zijn weer thuis en dat betekent dat we deze week weer aan de slag kunnen gaan met het gezin waar we ons voor willen inzetten. We hebben gister een gesprek gehad met de zusters en de moeder van de jongetjes, en ze vinden het fijn dat we gaan helpen! Eerst laten we een arts langs komen, want dat is voor nu het belangrijkst!
En we gaan weer lekker aan de slag bij stichting Stigesu. Kortom, even weer nieuwe energie opdoen voordat we naar het laatste district gaan: Coronie.
De tijd vliegt, nog maar 37 dagen in Suriname...
Liefs vanuit SU.
Ps: Vergeet niet te kijken naar de leuke foto's!
-
24 Februari 2015 - 18:54
Hennie Sanner:
Hallo meiden,
Wat een avonturen beleven jullie zeg, om nooit te vergeten. En jullie zijn straks nergens bang meer voor! Hoe komt die Ottolandse kaas bij jullie? Is er iemand uit Nederland langs geweest?
Veel succes, we wachten in spanning op het volgende nieuws van jullie!
Groetjes uit Zwolle -
24 Februari 2015 - 19:05
Marissa :
Fijn dat jullie weer terug zijn en erg leuke foto' s. -
24 Februari 2015 - 19:12
Noortje:
Hey tante Marlene,
Stoere reisverhalen hoor. Dat maak ik allemaal niet mee hier... Ik kan al wel heel stoer een hond, vis en poes na doen. Gaaf he... Heb je daar ook honden.. Nou doei doei moet van m'n vader naar m'n friel. Dikke zoen -
24 Februari 2015 - 20:05
Mieke Prins :
Hee meiden wat een toestanden daar zeg is nederland nog niet zo slecht .Maar jullie slaan je er wel doorheen denk ik nog even volhouden wel knap van jullie hoor dat je dat allemaal doet gr maar weer -
24 Februari 2015 - 21:56
Leanna:
Wat een avontuur hebben jullie beleefd, blij dat het goed met jullie gaat en dat jullie het samen redden toppie enne mooie foto's kus en groeten van mij
-
25 Februari 2015 - 00:06
Janneke:
lieve Marlene,
Wat een indrukken doen jullie op. Heerlijk om te lezen dat jullie humor behouden en genieten naast de vele schrijnende verhalen. Met jullie liefde en warmte laten jullie andere harten stralen! Heel waardevol! ❤️ -
25 Februari 2015 - 09:46
Anja En Gijs:
Hoi Leanne en Marlene,
Heel gedoe voor jullie om te schrijven. Maaaar wel heel leuk voor hier om op de hoogte te blijven van jullie avonturen. Veel plezier en succes met alles.
Dikke kus van Anja, Gijs, en de kids. -
26 Februari 2015 - 23:36
Mirjam:
Terecht dat jullie trots zijn! Jullie zijn een stoer stel :-) -
03 Maart 2015 - 18:16
Teusvandergraaf:
Beste Marleen
Eindelijk hebben wij je reisverslag gevonden
Jullie hebben al veel mee gemaakt
Mooi om dit allemaal te lezen
De tijd gaat snel
we hopen je 3 april weer te zien
Groeten teus en joke van der graaf -
07 Maart 2015 - 08:20
Petra :
Beste meiden,
Wat een avonturen hebben jullie beleefd in Nickerie. Leuk om jullie verslag te lezen. Jullie kunnen terugkijken op een hoop indrukken in positieve en negatieve zin. Wat leuk dat jullie naar de bananenfabriek en naar BigiPan zijn geweest. De natuur van Suriname is inderdaad prachtig, goed dat jullie hiervan genieten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
