Geen woorden.
Door: Marlene
Blijf op de hoogte en volg Marlene & Leanne
15 Januari 2015 | Suriname, Paramaribo
Goh, wat was ik boos vandaag.. Vandaag zou mijn eigen oma 93 jaar zijn geworden.. Vorig jaar heb ik haar 92e verjaardag georganiseerd, niet wetende dat het haar laatste zou zijn.
Vandaag ging ik weer mee met zuster Steinbach, naar onze vrouwelijke cliënte van 100 jaar. Honderd jaar, 24/7 op bed, halfzijdig verlamd, 2x zorg op een dag..
Vanochtend zei de zuster tegen mij dat het water erg koud was vanmorgen.. Ze werd vandaag namelijk met koud regenwater gewassen.. Regenwater?! Meen je dit?
Haar zoon had de medicijnen niet gehaald, waardoor ze niet alle medicijnen heeft gekregen.. En nu? Wachten totdat ze dood gaat? Hopen dat de zoon nog in actie komt?
Ik ben boos.
Boos omdat ik ook de zorg voor mijn oma niet goed genoeg vond. Maar in vergelijking met dit, is het er niks bij.
Waarom is er toch zo'n groot verschil. Waarom is deze wereld soms toch zò krom?
Waarom lijkt het alsof je met een vliegenmepper continu mis loopt te slaan. En misschien draaf ik ook wel door. Maar door alles wat er op dit moment gebeurt in de wereld, ga je toch anders denken....
Maar we gaan gewoon door, we helpen waar we kunnen. En door iets te doen voor een ander, geeft het toch wel weer even een fijn gevoel.. En gelukkig doen alle zusters hier hun stinkende best.. Ze zijn ontzettend lief en zorgzaam..
Liefs.
Vandaag ging ik weer mee met zuster Steinbach, naar onze vrouwelijke cliënte van 100 jaar. Honderd jaar, 24/7 op bed, halfzijdig verlamd, 2x zorg op een dag..
Vanochtend zei de zuster tegen mij dat het water erg koud was vanmorgen.. Ze werd vandaag namelijk met koud regenwater gewassen.. Regenwater?! Meen je dit?
Haar zoon had de medicijnen niet gehaald, waardoor ze niet alle medicijnen heeft gekregen.. En nu? Wachten totdat ze dood gaat? Hopen dat de zoon nog in actie komt?
Ik ben boos.
Boos omdat ik ook de zorg voor mijn oma niet goed genoeg vond. Maar in vergelijking met dit, is het er niks bij.
Waarom is er toch zo'n groot verschil. Waarom is deze wereld soms toch zò krom?
Waarom lijkt het alsof je met een vliegenmepper continu mis loopt te slaan. En misschien draaf ik ook wel door. Maar door alles wat er op dit moment gebeurt in de wereld, ga je toch anders denken....
Maar we gaan gewoon door, we helpen waar we kunnen. En door iets te doen voor een ander, geeft het toch wel weer even een fijn gevoel.. En gelukkig doen alle zusters hier hun stinkende best.. Ze zijn ontzettend lief en zorgzaam..
Liefs.
-
15 Januari 2015 - 23:39
Cora Van Der Heiden:
Hallo lieve Marlene,
Ik snap dat het heel heftig is, dat weet en ziet God ook.
Inderdaad was het vandaag oma d,r verjaardag.
Oma d,r zorg was niet goed, ik weet wel dat oma haar lichaam ook op was en gezien haar leeftijd mocht ze sterven. Ik denk dat er veeel mensen jaloers zijn hoeveel lieve mensen oma om haar heen had. en ook kleinkinderen zoals jij en ik. we mogen daarom ook zeggen dat god oma heeft thuis gehaald.
ze is nu verlost van pijn en verdriet en van het hof...
over jou schouder kijkt ze ook nu mee en ik weet zeker dat ze trots op je was en ook voor jou bidden ze dan ook zeker. ik denk dat we maar een beetje op haar moeten gaan lijken en ook zo standvastig voor elkaar bidden.
dan word de wereld weer een stukje mooier.
weeetje ik begin vanavond vast om voor jou te bidden.
hoe is het emotioneel trek je het een beetje, is het zwaar. mis je je mensen om je heen. zoals je fam.
gaat het goed tussen jou en leanne?
weet dat we heel van je houden en dat we als ons kleine zusje zien die een spannende reis is doen..
liefs, cora xxx
-
16 Januari 2015 - 07:37
Leanna:
Je krijgt van mij een dikke knuffel, wat ben je toch een prachtig mens, zo bewogen, en dat je het oneerlijk vind snap ik helemaal, en jouw oma is supertrots op je, jij neemt haar mee in je hart, maar ik snap je verdriet.
Ik stuur je wat smileys zodat je weer een beetje blij wordt. -
16 Januari 2015 - 10:44
Familie Kollenstaart:
Lieve Marlene...
Je hebt er geen woorden voor en toch vind je woorden om ons te laten delen in je boosheid en onmacht. En wij mogen woorden terug geven om je te troosten en te bemoedigen. Wees boos om onrecht, maar vind ook vreugde in wat jíj aan zorg mag geven...
Ik ben trots op je, gansje :-)
Zus -
16 Januari 2015 - 19:45
Nellie:
Lieve Marlene,
Wat is het toch ongelijk verdeeld in de wereld en wat heftig om dat allemaal te zien en mee te maken. Ik kan goed begrijpen dat je hart breekt als je al dat leed ziet. Ja gisteren zou moeder jarig geweest zijn, we missen haar, maar we mogen wel weten dat zij nu thuis is. Verder sluit ik me helemaal bij Cora en Leanne aan. Laten we proberen op haar te lijken en te bidden en te vertrouwen en je werk weer op te nemen en geniet ervan dat jij deze maanden wat mag betekenen voor deze hulpbehoevende mensen.
Heel veel liefs en doe Leanne ook de groeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
